Έστησαν οδόφραγμα της Ντροπής στον χώρο θυσίας των Ισαάκ και Σολωμού

Δεν έχουν περάσει παρά μόνο δύο δεκαετίες από τη δολοφονία των εθνομαρτύρων Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού. Δύο παλληκάρια που άφησαν την τελευταία τους πνοή δολοφονημένοι από τους γκρίζους λύκους στην ελεύθερη επαρχία Αμμοχώστου, στο οδόφραγμα της Δερύνειας τον Αύγουστο του 1996. Θύματα της τουρκικής βιαιότητας και βαρβαρότητας. Δύο παλληκάρια με όραμα να δουν τον τόπο τους να αναπνέει αέρα ελευθερίας. Δύο ωραίοι Έλληνες που σήμερα αποτελούν φάρο του αγώνα μας για απελευθέρωση.

Αποτελούν όμως παράδειγμα για όλους; Θυμούνται όλοι τη θυσία τους; Αυτός ο έντονος προβληματισμός είναι που με δέρνει και πληγώνει τις σκέψεις μου. Δεν έχω σκοπό μέσα από αυτό το άρθρο να αναφερθώ στα γεγονότα του μοιραίου εκείνου καλοκαιριού. Εξάλλου τη θυσία των δύο ηρώων είναι πολύ δύσκολο να την εξυμνήσω σε λίγες μόνο γραμμές.

Σκοπός και αφορμή του άρθρου αυτού είναι η διάνοιξη του οδοφράγματος της Δερύνειας. Από το ντροπιαστικό και ζημιογόνο άνοιγμα των οδοφραγμάτων το 2004 φτάσαμε σήμερα, 13 χρόνια μετά να προβαίνουμε στο άνοιγμα και άλλων οδοφραγμάτων. Ένα από αυτά είναι το οδόφραγμα της Δερύνειας. Επικεντρώνομαι σε αυτό για λόγους εθνικής αξιοπρέπειας και περηφάνιας. Για λόγους όμως που ίσως δεν έχουν ειπωθεί ακόμη.
​
Το παράπονο και η ντροπή που νιώθω σαν νέος Έλληνας είναι τεράστια. Πόσο ακόμα η Ελληνοκυπριακή πλευρά θα ξεπέσει εθνικά; Δεν φτάνει που εδώ και 13 χρόνια έχουμε βοηθήσει οικονομικά το ψευδοκράτος με το άνοιγμα των οδοφραγμάτων, ξεχνάμε διαρκώς όσους θυσιάστηκαν και τους ξεγράφουμε με κάθε ευκαιρία με τις πράξεις μερίδας του λαού μας και τις ευλογίες των εκάστοτε κυβερνήσεων.

Ο χώρος θυσίας του Τάσου Ισαάκ και του Σολωμού Σολωμού θα γίνει χώρος στον οποίο οι Ελληνοκύπριοι θα δέχονται έλεγχο για να περάσουν στα κατεχόμενα εδάφη μας, δείχνοντας την ταυτότητά τους λες και είναι ξένοι; Στο μέρος που κύλησε το αίμα των παλληκαριών μας επιτρέπουμε να ανοίξει ακόμα ένα οδόφραγμα της ντροπής; Εκεί που ο Σολωμός ανέβηκε στον ιστό προσπαθώντας να κατεβάσει την σημαία του κατακτητή θα γίνει σημείο ανταλλαγής πληθυσμών;

Ο εθνικός μας ξεπεσμός έχει φτάσει σε απροχώρητα επίπεδα. Η διάνοιξη των οδοφραγμάτων δεν είναι λύση αλλά αντίθετα οδηγεί σε διάλυση. Πόσα χρόνια θα περάσουν ακόμα μέχρι αυτό να γίνει αντιληπτό; Ας φανούμε πλέον αντάξιοι της ιστορίας μας γιατί το χρέος προς τους ήρωες μας είναι τεράστιο. Ας σταματήσουμε να φαινόμαστε όλο και πιο μικροί μπροστά τους.

Επιβάλλεται να απαιτήσουμε το άμεσο κλείσιμο των οδοφραγμάτων. Θα επιστρέψουμε πίσω στα σπίτια των γονιών και των παππούδων μας ελεύθεροι και ως οι μόνοι νόμιμοι κάτοικοι αυτού του νησιού. Όχι με την άδεια του κατακτητή. Ας κάνουμε επιτέλους όλοι οδηγό μας το σύνθημα που ήταν γραμμένο στην μπλούζα του Τάσου Ισαάκ:
«ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ Η ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ».





​
Μάριος
Μέτωπο Νεολαίας
Εθνικού Λαϊκού Μετώπου (Ε.ΛΑ.Μ.)